Hallo 30 jaar!

Wat had ik afgelopen maandag een leuke verjaardag gehad. Extra bijzonder, want voor het eerst was het lente op mijn verjaardag, 18 graden! 

Ik heb me heel jarig gevoeld door vrienden en familie die me veel video's en berichten stuurden. Het is leuk om te voelen dat zoveel mensen aan je denken op je 'speciale' dag. Ik besef dat ik zoveel leuke mensen om me heen heb. Normaal ben je dat gauw vergeten, omdat je bezig bent met zoveel andere dingen. Het is fijn als iemand je aandacht en tijd geeft, vooral op je verjaardag.

Het was een geweldige dag, ik ben uit eten geweest, at taart, er werden sterretjes voor me afgestoken in een kroeg, ik droeg mijn nieuwe multi glitter boots van Dockers, dronk Hello Kitty champagne en cocktails en ik heb vooral veel gelachen en genoten van de zon.

Hierbij wil ik iedereen nog bedanken voor het nemen van de tijd om verjaardagswensen te schrijven voor me. Ik heb ze allemaal gezien en het gaf me een goed gevoel :-)

Hoi allemaal,

Alweer mijn laatste post van dit jaar! En mijn layout heb ik ook nog een beetje veranderd. Maar jeetje, was is dit jaar, net als andere jaren, ook weer voorbij gevlogen. Veel meegemaakt. Minder leuke dingen, maar gelukkig ook leuke dingen. Vandaag wil ik dan ook stil staan bij de dingen waar ik dankbaar voor ben. Er is zoveel ellende in de wereld. Maar het is ook wel eens fijn om bij de positieve dingen stil te staan. Zeker ook om 2018 op deze manier mooi af te kunnen sluiten en te kijken naar een mooi, nieuw jaar vol positieve momenten en kansen.

Sunny, een goede vriendin van me, schreef een post op haar Facebook waarin zij allemaal dankbaar voor is geweest in dit afgelopen jaar. Dat gaf mij de inspiratie voor deze post. Hierbij dus het lijstje met dingen waar ik dankbaar voor ben in dit afgelopen jaar:

- Mijn lieve, lieve kat Wizzy. Echt, zij is mijn grote steun. Ze is er altijd voor me en wanneer ik een nachtmerrie heb, maakt ze me vaak wakker. Daarnaast is ze super gezond en altijd vrolijk.

- Dat ik een dak boven mijn hoofd heb en nu tijdelijk bij mijn vader woon. Na een heftige relatiebreuk, we woonden samen, stond de deur thuis gewoon voor me open. Nu kan ik even rustig ademhalen en dan kijken voor mijn eigen plekje.

- Mijn vrienden. Vooral na mijn relatiebreuk is me duidelijk geworden dat ik veel heb aan mijn vrienden. Ze zijn er voor me en ik voor hun. Zonder hun had ik lang niet zo veel gelachen. Ze geven me steun, elke dag weer. You know who you are ;-) 

- Mijn vader. Hij is er altijd voor me, ook na mijn relatiebreuk hielp hij me overal bij.

- Mijn familie ben ik ook erg dankbaar. Ze zijn er dit afgelopen jaar ook veel voor me geweest.
Financiële stabiliteit, ook erg belangrijk. Het is niet zo dat ik met geld kan strooien, maar ik kan elke maand prima rondkomen.

- Mijn werk en mijn leuke collega’s die me aan het lachen maken, maar waar ik ook veel van leer.
Mijn blog en mijn volgers. Ik blog dan momenteel niet veel wegens omstandigheden. Maar toch blijf ik het leuk vinden en ben ik mijn volgers erg dankbaar dat ze er voor me zijn.

- Mijn creativiteit is erg belangrijk voor me. Ik schrijf, ik teken, ik ben bezig met muziek. Creativiteit is erg belangrijk voor me.

- En ik ben dankbaar voor mezelf. Ik ben gegroeid. Ik heb mezelf beter leren accepteren en waarderen. Ik ben blij met wie ik ben. Vroeger wilde ik altijd op iemand anders lijken. Maar dat is dit jaar een heel stuk minder geworden. Ik weet wie ik ben en wat ik wil. Daarnaast ben ik super trost op mijn kawaii stijl. Niet veel mensen begrijpen dit in Nederland. Maar ik vind dat je altijd lekker jezelf moet kunnen zijn. Als je je gaat aanpassen voor iemand anders, hou je jezelf voor de gek en word je heel ongelukkig.

Als ik terug kijk op dit lijstje, kom ik er achter dat ondanks wat tegenslagen, 2018 ook mooie dingen heeft gebracht. Ik ben nog sterker geworden. En ik hoop dat jullie ook allemaal een mooi jaar hebben gehad.

Ook wil ik een mooie affirmatie met jullie delen van Louise Hay: ‘All is well in my world.’ Dit helpt bij mij ook goed om naar alle goede en mooie dingen te kunnen kijken.

Voor nu wil ik jullie een fantastisch uiteinde van 2018 wensen. En een heel, heel gelukkig, gezond en mooi 2019!! Wees voorzichtig met vuurwerk :-)

Natuurlijk ben ik ook benieuwd naar waar jullie dankbaar voor zijn geweest in dit afgelopen jaar. Dit kun je me laten weten door onder deze post een reactie te plaatsen :-) 

En hier is weer een deel van Maaikies Adventures ;-) Ik kreeg er veel vragen over, dus ik dacht, laat ik er maar iets over schrijven. Aangezien het ook niet niks was natuurlijk. En zo vaak komt het ook niet voor.

Laat ik vanaf het begin beginnen. Ik bleef een dagje thuis van mijn werk, ik voelde me niet heel geweldig. Einde van de middag besloot ik om kort een uiltje te gaan knappen. Na ongeveer een half uur werd ik wakker met jeuk in mijn oor. Tja, dat gebeurt wel eens. Ik dacht dat er misschien wat van mijn haar in zat. Nee, niet dus. Dus ik een beetje voorzichtig aan mijn oor krabben totdat ik wat in mijn oor voelde bewegen en ritselen. Ik had ooit eens een filmpje gezien van een vrouw bij wie er een spin uit haar oor kroop, daar moest ik gelijk aan denken. Ik besloot om een paar minuten lang op mijn linkerzij te gaan liggen, aangezien het beestje in mijn linkeroor zat. Ik hoopte dat het eruit kwam. Maar nee helaas, ik raakte in paniek, ik wist niet wat ik moest doen en vond het doodeng.

Ondertussen was het bijna half 5 in de middag. Ik besloot om snel mijn huisarts te bellen, in paniek. De assistente vroeg me of ik wel zeker wist of het een beestje was. Duh… Het beweegt, het ritselt. Om 5 uur sloot de praktijk, dus ik kon gelijk nog snel komen.

Natuurlijk had ik mijn contactlenzen niet in, die moest ik eerst snel indoen. Maar ik durfde niet in de spiegel te kijken. Ik was zo bang dat er een spinnenpoot uit mijn oor stak. Ook voelde het steeds net of de grond onder mijn voeten wegzakte wanneer ik mijn bezoek hoorde bewegen. Of dat ik door de grond zakte, dat kan ook nog. En daarbij kreeg ik ook steeds een naar gevoel in mijn buik. Ik besloot om een oordopje in te doen, dat scheelde wel wat.

Een vriend van me bracht me naar de dokter, gelukkig woont hij vlakbij en was hij thuis. Moest er niet aandenken om te gaan fietsen met iets in mijn oor.

Ik mocht plaats nemen in een kamer en eerst keek ik de assistente in mijn oor. Er was niks te zien. Ik dacht dat ik paranoïde was geworden. Want ik voelde al een minuut of 10 niks meer. Daarna moest ik wachten op de huisarts zelf. En dat duurde best lang, een kwartier denk ik. Ze zouden wel niet van denken, dacht ik bij mezelf.
​
Na 10 minuten wachten kwam weer het gevoel terug. Weer dat geritsel en een bewegend gevoel van een beestje in mijn oor. Ik raakte weer in paniek. Gelukkig kwam de dokter 5 minuten later samen met twee assistentes. En ja, hij zag wel iets in mijn oor. ‘Je hebt bezoek.’ zei de huisarts. De assistentes wilden het ook gelijk zien. Waarschijnlijk zag de assistente het beestje eerst niet, omdat ie het hoekje om was gekropen. Ik was opgelucht dat ik toch niet paranoïde was geworden.

En hoe het beestje werd verwijderd? Mijn oor werd gespoeld met water en mijn bezoek werd opgevangen in een bakje. De arts vroeg zich voor de grap af of hij een zwemdiploma zou hebben. Mijn antwoord: ‘Ik hoop het niet voor hem of haar.’ En daar was ie dan, een heel piep klein beestje, een vliegje. Geen spin gelukkig. Maar het voelde echt als een groot, eng beest. Alsof een muis aan het ritselen was. Nee, het was gelukkig maar een heel klein vliegje die niet kon zwemmen. Het kleine vliegje zag er volgens de dokter uit als een groot monster met het kijken van een otoscoop.

Na afloop was het ineens heel stil in mijn linkeroor. Af en toe als ik weer jeuk voel in mijn oren, dan denk ik: ‘Oh jeej, niet weer.’ Ik heb maar besloten om voorlopig met oordopjes te gaan slapen. Want ik hou niet echt van onverwachts bezoek :-)