En dit was alweer bijna het jaar 2021. Wat is dat toch weer voorbij gevlogen. Helaas wel met veel lockdowns en strenge regels. Maar er zijn toch ook leuke momenten geweest. We hebben lekker weer gehad, ook in februari was het even lente. En we hadden een korte, leuke winter met sneeuw. Zelf heb ik lol gehad met vrienden en gezelschap gehad met familie. Ik ben nog naar de Efteling geweest, twee keer zelfs :-) En een paar keer gezwommen met mijn zusje en neefje. Na jaren heb ik mij neuspiercing weer in. Genoeg dingen dus.

Vorige week is mijn allerlaatste verstandskies getrokken, daar ben ik ook van af. Nog maar even te zwijgen over mijn kaakbotontsteking op dit moment, maar goed... Over een paar weken is dat ook voorbij. Gelukkig kan ik ondertussen wel weer wat beter eten. En dat komt goed uit met de kerstdagen aankomend weekend.

De titel van dit bericht, 'Baby, it's could outside', is een favo kerstnummer van me. En dan heb ik het over de cover van Avril Lavigne & Jonny Blue. Ik luister dit nummer graag en ook buiten de kerstdagen om :-)

Verder wil ik jullie heel fijne dagen wensen! Met familie en vrienden, lekker eten, films kijken, warme chocolademelk drinken, wat je ook gaat doen, geniet ervan! En geniet van de kleine dingetjes om je heen. Ook wil ik jullie allemaal een heel gelukkig en gezond nieuwjaar wensen! En jullie bedanken voor het lezen en steunen van mijn blog. 

Tot in het nieuwe jaar!

Het begon ooit rond mei 2008 met een neusknopje aan de rechterkant in mijn neusvleugel. Deze werd gestanst in mijn neus in een piercingshop. Schieten in je neusvleugel mag niet, vanwege kraakbeen wat er zit. Helaas is stansen ook gewoon een vorm van schieten. Met piercen haal je echt een stukje kraakbeen weg. Met schieten wordt het opzij geduwd. Dat kan dus makkelijker ontstekingen veroorzaken. Maar goed, dat wist ik nog niet. Naast in elk oor een oorbelgaatje heb ik verder geen piercings ofzo. Maar goed, mijn neusknopje heeft heeft er toch wel een jaar ingezeten, totdat ik hem op een gegeven moment verloren ben, hij viel er uit. Ik denk dat die is afgebroken. 

Ik wilde al een tijdje een ringetje door mijn neusvleugel. Maar het neusknopje zat altijd zo vast dat ik die niet durfde te verwijderen. Maar toen was ik deze verloren en ging ik naar een andere, betere, piercingshop voor een neusringetje in mijn linker neusvleugel. Ik wist dat ze deze moesten piercen. Maar aangezien het stansen geen zeer deed, dacht ik dat dit ook wel mee viel. Fout! Het deed echt zeer dat piercen, maar gelukkig was dat maar eventjes. Daarna was ik trotse bezitster van een neusringetje. Ik heb deze een jaar of vier gedragen en toen was ik het zat, dacht ik. Ik liet het verwijderen en moest er wat aan wennen dat ik geen neusring meer had.

Na een half jaar miste ik mijn neusring wel een beetje. Sommige mensen in mijn omgeving hadden er wel één. Dus droeg ik af en toe een nep ringetje. Die kun je goed vast klemmen en dan blijven ze best goed zitten. 

Maar begin dit jaar was ik het zat met die neppe ringetjes. Het is niet hetzelfde, je kunt er niet mee slapen, als je je neus snuit, dan valt ie al uit. Dus besloot ik op een neuspiercing stanser te kopen op Aliexpress. Die schiet je in je neus. Je hebt ze ook om zelf oorbellen te kunnen schieten. Wat minder erg is, zolang er maar geen kraakbeen zit. Maar goed, ik raad je aan om geen neuspiercing stanser te kopen op Aliexpress! Maar ga naar een goede piercingshop. Lees van tevoren reviews op internet van piercingshops bij jou in de buurt.

Er is me verteld dat kraakbeen niet meer terug groeit, alleen huid. Maar ik kreeg mijn piercing er zelf niet meer doorheen na al die jaren, vandaar dat ik een een neuspiercing stanser kocht. Het moest alleen een keer doorgedrukt worden. Eigenlijk best dom, ik had zelf naar een piercingshop moeten gaan. Maar ja, wegens corona was er een lockdown en was er veel dicht en ik had geen geduld:-) Een vriend van me heeft me geholpen om een knopje er doorheen te stansen, aan de linkerkant, waar eerst het ringetje zat. En gelukkig viel het erg mee met de pijn en hij zat al snel in mijn neus. 

Zo gezegd, zo gedaan. Maar ik wilde uiteindelijk weer mijn ringetje gaan dragen, maar eerst moest mijn piercing weer gaan genezen. En dat duurt een paar maanden. Geduld is hierbij erg belangrijk :-) Eind april was mijn piercing eindelijk genezen, ik kon het knopje er redelijk makkelijk uitkrijgen toen en kon ik gelukkig mijn vertrouwde, zilveren ringetje weer in mijn neus dragen. Sindsdien voel ik me weer wat completer. Ik heb ontdekt dat deze neuspiercing echt bij me hoort! Het is een beetje mijn statement. 

Ik vind een ringetje persoonlijk sowieso fijner dan een knopje. Met een knopje blijf je sneller overal aan hangen, zoals een handdoek, au... Inmiddels heb ik mijn neusring weer een paar maanden en ik ben het helemaal gewend. Ik merk vaak niet eens meer dat ik deze heb en heb er totaal geen last van. Ook niet tijdens ghet gebruik van een handdoek ;-)

Wist je trouwens dat in het hindoeïsme, vrouwen soms aan de linkerkant van hun neusvleugel ook een piercing laten plaatsen? Dit schijnt banden te hebben met Ayurveda. Het zorgt ervoor dat menstruatiepijn en bevallingen minder pijnlijk zullen zijn. Dit heeft weer te maken met een holistisch systeem dat duizenden jaren teruggaat. Het zorgt ervoor dat lichaam en geest verbonden zijn. 

Hier is weer een nieuwe Small Talk. Weer een nieuw avontuur. Een kort avontuur was het, maar toch wel bijzonder.

Afgelopen week wilde ik iets weggooien in de container die bij ons buiten in de tuin staat. Elk jaar rond deze tijd hebben we kleine kikkers in onze tuin doordat buren verderop een grote vijver hebben, erg leuk, maar daar keek ik niet gek vanop. Wel van iets anders, want oppeens zag ik vanuit mijn ooghoek een duif zitten. Deze duif zat zielig in elkaar gedoken en toen ik wat dichterbij kwam bleef hij of zij gewoon zitten. Ik was verbaasd, want meestal vliegen ze dan wel weg. Toen ik nog iets dichterbij kwam, huppelde de duif een beetje verder door de tuin. Maar hij of zij vloog niet weg. Dat is geen goed teken, wist ik gelijk. Ik kon de duif oppakken en dat deed ik ook. Gelukkig zagen allebebei de pootjes er goed uit en de duif beet ook niet. Ik wilde naar de vleugels kijken, maar dat liet meneer of mevrouw duif niet toe. Wel zag ik dat dit diertje aan elke poot een ring had. Dus het was geen wilde duif, maar van iemand. Voorzichtig zette ik de duif weer op de grond. Hij of zij ging weer zielig in elkaar gedoken zitten. Het zag er een beetje hopeloos uit en ik wilde de duif gaan vangen om hem of haar een nachtje onder te brengen in huis. Zoat ik de volgende dag contact kon opnemen met de dierenambulance. Want helaas waren ze in de avond al niet meer bereikbaar.

Ik wilde de duif weer oppakken, maar met moeite vloog ie naar de buurvrouw. Ik was al blij dat de duif kon vliegen. Daar in de tuin zat ie weer in elkaar gedoken. Ik ging naar de buurvrouw en we probeerden de duif te vangen. Hij of zij vloog terug naar ons toe, maar dit keer op het dak van de schuur. 

Ik bedacht iets slims. De andere buren naast ons hebben een valkparkiet en vast wel wat zaadjes om te eten voor de duif. Ondetussen zat de duif in elkaar gedoken op het dak van onze schuur.

Ik ging naar de andere buren, vertelde het verhaal en kreeg een beetje vogelvoer mee voor de duif. Alles was geregeld. En toen ik terug kwam in onze tuin... Wat denk je? Geen duif meer te bekennen. Ook niet op het dak van het schuurtje, niet bij de buren, niet in het paadje achter ons, ook niet in de struiken. 

Ik heb het voer en een bakje vers water onder een beschutte plek gezet in de tuin. 

De volgende dag heb ik nog eens goed lopen zoeken. Maar geen duif meer te bekennen... Ik denk dat de duif toch net sterk genoeg was om te kunnen vliegen. Gelukkig maar. Ik hoop dat het goed is afgelopen met de duif. Ik weet niet of hij of hij van het vogelvoer gegeten heeft, want er was wel van gegeten. Maar in ieder geval is er iemand blij meegemaakt. Misschien een andere vogel, misschien een muis :-) Jammer dat we dieren niet kunnen uitleggen dat we ze proberen te helpen en dat we ze willen verzorgen. Maar ach, ik heb geprobeerd om mijn best te doen voor deze eigenwijze duif ;-)